15 grudnia jest Dniem Ludwika Zamenhofa.

Tegoż dnia w 1869 roku w rosyjskim (jeszcze) Białymstoku urodził się mały Ludwik.
Wzrastał w wielokulturowym otoczeniu, gdzie Niemcy, Rosjanie, Żydzi i Polacy nie potrafili się z sobą porozumieć. Taką blokadę językową Ludwik obserwował od najmłodszych lat, sąsiad z sąsiadem patrzył na siebie wilkiem, gdyż brak było między nimi komunikacji, wynikającej z braku znajomości obcych języków. Dzięki ojcu który był nauczycielem, Zamenhof rozbudził w sobie pasję.

Mimo studiów medycznych, ukończonej Okulistyce na Uniwersytecie Medycznym w Wiedniu nieustannie myślał o stworzeniu międzynarodowego języka, którym każdy z każdym się porozumie.
Pod pseudonimem ?Doktor Esperanto? zaczął wgłębiać się w tą tematykę.
Jako młodzieniec biegle władał językiem angielskim, polskim, rosyjskim, niemieckim, francuskim, greką i łaciną, zaobserwował zależności między słowami. I tak stworzył nowy język na bazie słownictwa romańskiego i germańskiego, gdzie tworzyło się nowe wyrazy na bazie innych przez zamianę budowy morfologicznej. Zamenhof przez blisko 6 lat opracowywał nowy język po to by w 1895 roku zacząć wydawać gazety w języku esperanto. Z biegiem lat zyskał swoich zwolenników, przekładano nie tylko gazety ale i książki.
Ludwik Zamenhof zmarł w 1917roku, a jego język przetrwał lata okupacji, powojenną zawieruchę i służy nam po dziś dzień. Na całym świecie są zwolennicy esperanto.