Dzień Babci - 21 stycznia
W Kalendarzu Świąt Nietypowych 21 stycznia to Dzień Babci ? wyjątkowe Święto.
Po niemiecku Oma, po angielsku grandmother, we Włoszech Nonna, w Hiszpanii abuela albo mamá grande, w Chinach Popo, w Grecji Ya-ya, a w Polsce po prostu babcia. Przedstawiamy krótką historię jednego z najmilszych świąt w roku i podglądamy jak obchodzą je wnuki i wnuczki w innych częściach świata.
Święto, którego nie było.
Chociaż większość z nas od najmłodszych lat wie, że 21 stycznia trzeba zrobić laurkę, kupić kwiatki albo bombonierkę, a przede wszystkim uściskać gorąco Babcię z okazji jej święta, mało kto zna dość zabawną historię jego powstania. Pierwszy Dzień Babci obchodzono w 1965 roku w Poznaniu, a pierwszą uhonorowaną w ten sposób Babcią została znana aktorka, nieżyjąca już Mieczysława Ćwiklińska.
Według różnych źródeł pomysł narodził się w redakcji tygodnika ?Kobieta i Życie? w 1964. Rok później w Poznaniu właśnie, odbywało się przedstawienie sztuki ?Drzewa umierają stojąc? w której pani Mieczysława grała rolę babci. Ponieważ był to też rok 85 urodzin artystki, w czasie przerwy spektaklu wręczono zaskoczonej jubilatce kwiaty oraz tort z napisem ?Dla Babci?. Nie było w Polsce wcześniej takiej tradycji i prawdopodobnie aktorka czuła się nie tylko wzruszona, ale także porządnie zdziwiona. Pomysł szybko podchwycił i wypromował warszawski ?Express Wieczorny?, a 21 stycznia 1966 roku został ogłoszony przez gazetę jako Dzień Babci, obchodzony do dzisiaj w całej Polsce.
Jako ciekawostkę warto dodać, że dziadkowie na swoje święto obchodzone dzień później, musieli czekać aż 15 lat dłużej, bo do 1981 roku.
Co kraj, to obyczaj.
Święto Babci jest celebrowane także w innych krajach, nie zawsze przypada ono jednak 21 stycznia. W tym samym terminie obchodzą je Brazylijczycy i Bułgarzy, ale na przykład już w Wielkiej Brytanii National Grandparents Day przypada w pierwszą niedzielę października. Francuzi pędzą do swojej babci w pierwszą niedzielę marca, Hiszpanie 26 lipca, a Włosi 2 października, jest to też w tym kraju święto Aniołów Stróżów.
W Stanach Zjednoczonych oraz w Kanadzie, Dzień Babci ma jeszcze krótszą tradycję niż u nas, bo Narodowy Dzień Dziadków (podobnie jak na Wyspach Brytyjskich ? święto wspólne) został oficjalnie ustanowiony przez Kongres dopiero w 1978 roku. W amerykańskim kalendarzu jest to święto ruchome i obchodzi się je na początku września, w pierwszą niedzielę po Święcie Pracy. Jego pomysłodawczynią była gospodyni domowa z zachodniej Wirgini, Marian McQuade, która przekonała grupę znajomych i sąsiadów, że warto uczcić Babcie i Dziadków w specjalnie nazwany dla nich dzień.
Rosjanie oficjalnie celebrują ten dzień dopiero od 2009 roku, natomiast w Japonii nie ma takiego święta jak Dzień Babci czy Dziadka. W zamian za to, jak przystało jak na kraj o głębokim poszanowaniu dla osób starszych, 15 września obchodzi się Dzień Szacunku dla Wieku (po japońsku ? Keiro no hi).
Babcia dobra na wszystko.
Chociaż są różne Babcie, i takie, które wpisują się w stereotyp siwej, starszej pani piekącej ciasta i robiącej na drutach ciepłe swetry, i takie, które nie gorzej od młodszych pokoleń radzą sobie z elektronicznymi gadżetami i szaleją na rolkach, to chyba wszystkie łączy jedna wspólna cecha. Obojętnie na jakiej szerokości czy długości geograficznej, każda Babcia ma słabość do swoich wnuków i ukradkiem albo całkiem oficjalnie, rozpieszcza je ile tylko może.
Często to właśnie mama mamy jest bardzo ważną osobą w naszym dzieciństwie, to ona opiekuje się nami kiedy rodzice są w pracy, wysłuchuje małych i dużych sekretów, osładza życie konfiturami i chwali za każdy najdrobniejszy sukces. Dlatego pamiętajmy, żeby w ten dzień wpaść albo chociaż zadzwonić, pogadać, przytulić, obdarować, posłuchać starych opowieści i po prostu znaleźć dla Babci trochę czasu.
Bo chociaż dziadkowie czekają na nas z otwartymi ramionami przez cały rok, to szczególnie w ich święto, żadne nie powinno być samo. A jeśli nie zdążysz kupić czekoladek, nie przejmuj się, Babcia z pewnością będzie miała w zanadrzu coś pysznego. I prawie na pewno, możesz liczyć na dokładkę.
Po niemiecku Oma, po angielsku grandmother, we Włoszech Nonna, w Hiszpanii abuela albo mamá grande, w Chinach Popo, w Grecji Ya-ya, a w Polsce po prostu babcia. Przedstawiamy krótką historię jednego z najmilszych świąt w roku i podglądamy jak obchodzą je wnuki i wnuczki w innych częściach świata.
Święto, którego nie było.
Chociaż większość z nas od najmłodszych lat wie, że 21 stycznia trzeba zrobić laurkę, kupić kwiatki albo bombonierkę, a przede wszystkim uściskać gorąco Babcię z okazji jej święta, mało kto zna dość zabawną historię jego powstania. Pierwszy Dzień Babci obchodzono w 1965 roku w Poznaniu, a pierwszą uhonorowaną w ten sposób Babcią została znana aktorka, nieżyjąca już Mieczysława Ćwiklińska.
Według różnych źródeł pomysł narodził się w redakcji tygodnika ?Kobieta i Życie? w 1964. Rok później w Poznaniu właśnie, odbywało się przedstawienie sztuki ?Drzewa umierają stojąc? w której pani Mieczysława grała rolę babci. Ponieważ był to też rok 85 urodzin artystki, w czasie przerwy spektaklu wręczono zaskoczonej jubilatce kwiaty oraz tort z napisem ?Dla Babci?. Nie było w Polsce wcześniej takiej tradycji i prawdopodobnie aktorka czuła się nie tylko wzruszona, ale także porządnie zdziwiona. Pomysł szybko podchwycił i wypromował warszawski ?Express Wieczorny?, a 21 stycznia 1966 roku został ogłoszony przez gazetę jako Dzień Babci, obchodzony do dzisiaj w całej Polsce.
Jako ciekawostkę warto dodać, że dziadkowie na swoje święto obchodzone dzień później, musieli czekać aż 15 lat dłużej, bo do 1981 roku.
Co kraj, to obyczaj.
Święto Babci jest celebrowane także w innych krajach, nie zawsze przypada ono jednak 21 stycznia. W tym samym terminie obchodzą je Brazylijczycy i Bułgarzy, ale na przykład już w Wielkiej Brytanii National Grandparents Day przypada w pierwszą niedzielę października. Francuzi pędzą do swojej babci w pierwszą niedzielę marca, Hiszpanie 26 lipca, a Włosi 2 października, jest to też w tym kraju święto Aniołów Stróżów.
W Stanach Zjednoczonych oraz w Kanadzie, Dzień Babci ma jeszcze krótszą tradycję niż u nas, bo Narodowy Dzień Dziadków (podobnie jak na Wyspach Brytyjskich ? święto wspólne) został oficjalnie ustanowiony przez Kongres dopiero w 1978 roku. W amerykańskim kalendarzu jest to święto ruchome i obchodzi się je na początku września, w pierwszą niedzielę po Święcie Pracy. Jego pomysłodawczynią była gospodyni domowa z zachodniej Wirgini, Marian McQuade, która przekonała grupę znajomych i sąsiadów, że warto uczcić Babcie i Dziadków w specjalnie nazwany dla nich dzień.
Rosjanie oficjalnie celebrują ten dzień dopiero od 2009 roku, natomiast w Japonii nie ma takiego święta jak Dzień Babci czy Dziadka. W zamian za to, jak przystało jak na kraj o głębokim poszanowaniu dla osób starszych, 15 września obchodzi się Dzień Szacunku dla Wieku (po japońsku ? Keiro no hi).
Babcia dobra na wszystko.
Chociaż są różne Babcie, i takie, które wpisują się w stereotyp siwej, starszej pani piekącej ciasta i robiącej na drutach ciepłe swetry, i takie, które nie gorzej od młodszych pokoleń radzą sobie z elektronicznymi gadżetami i szaleją na rolkach, to chyba wszystkie łączy jedna wspólna cecha. Obojętnie na jakiej szerokości czy długości geograficznej, każda Babcia ma słabość do swoich wnuków i ukradkiem albo całkiem oficjalnie, rozpieszcza je ile tylko może.
Często to właśnie mama mamy jest bardzo ważną osobą w naszym dzieciństwie, to ona opiekuje się nami kiedy rodzice są w pracy, wysłuchuje małych i dużych sekretów, osładza życie konfiturami i chwali za każdy najdrobniejszy sukces. Dlatego pamiętajmy, żeby w ten dzień wpaść albo chociaż zadzwonić, pogadać, przytulić, obdarować, posłuchać starych opowieści i po prostu znaleźć dla Babci trochę czasu.
Bo chociaż dziadkowie czekają na nas z otwartymi ramionami przez cały rok, to szczególnie w ich święto, żadne nie powinno być samo. A jeśli nie zdążysz kupić czekoladek, nie przejmuj się, Babcia z pewnością będzie miała w zanadrzu coś pysznego. I prawie na pewno, możesz liczyć na dokładkę.
